Laro Ba O Pagtatakas?

Naniniwala akong ang mga mina ay tungkol sa ginto—hanggang mabuksan kong ito’y tungkol sa tahimik. Sa tower na ito, habang umihip ang ulan sa bintana sa hatinggabi, naka-isa ako. Walang mga bata. Walang sambayanan. Mayroon lang ang ining ng makina na nagtataya ng bilang tulad ng panalangin—bawat spin ay ritwal ng pagpasok. Tinatawag nito’y RNG—parati’y banal. Itinuro nila ako ng pag-asa: ‘Free bonus!’ ‘High payout!’ Pero ano kung ang tunay na kayaman ay hindi nasa pit? Kung ang ginto ay iyong hininga?

Tanda ko si nanay—isang Katolikong Irishwoman—na nagmamalas para sa kapayapaan. Ang ama ko—isang Black scholar—who nagturo saken na ang mga kuwento’y nagpapagaling ng mga pahid. Sinabi nila: ‘Magsipag-isip.’ Pero wala namang sinabi: ‘Tigil kapag sakit.’

Hindi iniingatan ng slots kung manalo ka. Iniingatan lang kung patuloy ka.

Simula akong may \(10 bet. Pagkatapos \)100. Pagkatapos $1,000. Bawat pagkakaltas ay nag-iwan ng linya sa aking mga kostilla. Hindi nabago ang mga bilang—Iko lang ang nabago.

Ang ‘Gold Mine’ ay hindi laruan. Ito’y isang salamin. At tuwing umaabot ka pa—for more, you’re really reaching for something you lost long ago. Kung hinahanap mo ang streaks, you’re not hunting luck—you’re running from yourself. The system doesn’t control you—you let it control you. Ngayon, i’m not betting on numbers anymore. i’m listening to them.