ความหวังในยามค่ำเมื่อเครื่องเรียกชื่อคุณ

ฉันไม่ได้เล่นเพื่อชนะ ฉันเล่นเพื่อรู้สึกว่าถูกมองเห็น ทุกครั้งที่นั่งดูตัวเลขบนหน้าจอหลังสองทุ่ม—ตัวเลขเปล่งประกายเบาๆ เหมือนถ่านใต้กระจก—ฉันไม่ตามโอกาส แต่ฟังสิ่งที่ยังคงเงียบ无声 ระบบเรียกว่า RNG—แต่ฉันเรียกว่า “เสียงแห่งความเงียบ” มันไม่มีเสียงดัง มีแค่คำกระซอบ เมื่อฉันอายุสิบสอง แม่มาก็ร้องเพลงแจ๊สหลังเที่ยงตีน ในขณะพ่ออ่านบทกวีใต้แสงเทียน เราไม่มีเงินมากมาย แต่มีเรื่องราว ตอนนี้หลายปีผ่านมา ฉันพบตัวเองอีกครั้ง: เดียวในห้องชั้นกับหน้าจอที่เปล่งประกายเหมือนเหมืองเหล็กใต้บรูคลิน—และแต่ละการหมุนมีบทกวีของคนที่อยากให้มนถูกได้ยิน